Historie
Onze post kent reeds een rijke historie van meer dan 85 jaar. Je kunt je voorstellen dat in die periode veel gebeurd is en dat we bij vele incidenten hulp hebben verleend.
Op deze pagina lees je over de geschiedenis van Post Zuilen / Brandweer Zuilen in drie episodes:
- Periode vóór 1936
- Periode 1936 - 1945
- Periode na 1945
Mocht je zelf interessante informatie hebben over de geschiedenis van Post Zuilen / Brandweer Zuilen, neem dan contact op.
Vóór 1936
Voor 1936 bestond de bestrijding van calamiteiten in Zuilen door aansturing uit de Gemeentelijke diensten. Er werd destijds gewerkt vanuit twee posten. Door het Korps “Oud Zuilen” werd een post bediend welke gelegen was in een garage op het schoolplein nabij de Vechtbrug. Voor het gedeelte “Nieuw Zuilen” was er een post in een oude Boerderij tegenover het Gemeentehuis aan de Daalseweg. Het meeste personeel van die Post werkte op de Demka, Werkspoor en bij de Gemeentediensten. De alarmering geschiede door middel van een sirene welke bediend werd vanuit de politiepost aan de Daalseweg.
Toen Zuilen zich ontpopte als een groeigemeente achtte de toenmalige Burgemeester Norbruis en zijn Wethouders het noodzakelijk meer structuur in die organisatie aan te brengen. Zodoende liet hij rond 15 November 1935 een brief uitgaan aan een aantal mensen die werden uitgenodigd voor een uitleg in een zaaltje van het Pastoor Schiltehuis. Daar werd verteld dat het noodzakelijk was om een brandweerorganisatie in het leven te roepen. Deze mensen namen op die avond de beslissing om toe te treden tot de op 1 Januari 1936 op te richten Vereniging Vrijwillige Brandweer Zuilen (VVBZ).
1936 - 1945
Zoals nu nog het geval is werd er op de maandagavonden geoefend en wel met een heuse ‘Spuit’. Dit was een open Chevrolet welke tot in de jaren 40 dienst heeft gedaan. De theorielessen werden gegeven in het gebouw van de Sociale Dienst en de praktijk in de tuin van het Gemeentehuis. De ontspanning bestond uit eens per jaar een dagje uit voor de jongens, maar in december was er een feestavond waar de vrouwen bij mochten zijn!
Wanneer de politie alarmeerde was er van een aantal hoge gebouwen, waaronder het Pastoor Schiltehuis, een sirene te horen. Dit trok natuurlijk veel mensen aan waardoor het soms moeilijk was om er met de spuit door te komen. Eerst gingen de mannen direct naar de brand en spoedde de wagen, bestuurd door de vaste bezetting, zich naar het brandadres. Later kwam er een manschappenwagen bij die de mensen vanaf Werkspoor naar het brandadres bracht.
Tijdens de oorlogsjaren werd nog wel geoefend met de wagens maar dat werd door brandstofschaarste steeds minder zodat men het moest stellen met een handkar. De rest van de oorlogstijd werd er dus ‘droog’ geoefend maar niet met minder enthousiasme! Het ledenaantal groeide in die tijd ook enorm vooral omdat het een mogelijkheid was om aan een tewerkstelling in Duitsland te ontkomen. Het korps kreeg ook te maken met strenge maatregelen omtrent het gedrag van de brandweerman welke op 7 April 1942 uitgevaardigd werd door de Commissaris-Generaal van de Openbare Veiligheid. Dat betrof o.a. regels ten aanzien van omgang met vrouwen in het openbaar en het op straat niet toestaan om de handen in de zakken te hebben.
In de tijd dat regelmatig de stroom uitviel werd er alarm gemaakt door middel van een ‘Luchtfluit’ die bij de garage gestationeerd werd. Bij brand werd er dan aan dat apparaat geslingerd en dan maar hopen dat er mensen op af kwamen.
Door de steeds meer gehouden razzia’s werd het echter steeds moeilijker om ‘s nachts over straat te gaan waarop besloten werd om, om beurten in de garage te slapen.
Na 1945
Na de bevrijding werd gelukkig alles spoedig weer anders. Na een paar snelle wisselingen van de wacht werd Brandmeester de heer Jan Stolker, de nieuwe Commandant. Dit heeft hij mogen doen tot aan het 40-jarig jubileum in 1976, wat uitbundig gevierd is in het Tivoli aan het Lepelenburg. Telde het korps in 1939 18 leden, in 1960 waren dat er ongeveer 50.
Een heel belangrijk punt in de geschiedenis is de Annexatie van Zuilen bij Utrecht. Die vond plaats in 1953 maar had voor de Vereniging gelukkig niet al te veel gevolgen. B&W van Utrecht besloot toen in alle wijsheid om de Vrijwilligers met rust te laten en de brandweerzorg in de wijk Zuilen aan hen te blijven toevertrouwen. Wel verhuisde het Korps naar de overkant om in een gedeelte van de oude Borstelfabriek zijn onderkomen te vinden. Op deze Post Noord verbleef een vaste bezetting van beroepsmensen welke op de dag voor de dekking van onze wijk kon zorgen.
Onder de leiding van Commandant Van Bart is in 1963 de Jeugdbrandweer opgericht wat nu nog steeds een bloeiende organisatie is voor het gehele district Utrecht. Vanaf 1995 waren wij niet langer meer het Korps Zuilen maar werden we, bij de ingebruikname van de nieuwe post, ingedeeld als zijnde een post van Utrecht met aan het hoofd een Rayoncommandant. Hiermee werd de VVBZ de personeelsvereniging van Post Zuilen.
Met ingang van 2011 is Brandweer Utrecht als zelfstandig korps opgeheven en opgegaan in de regionale brandweer van de Veiligheidsregio Utrecht (VRU).
