Eindelijk was het zover: Brandweer Utrecht en dus brandweer Zuilen ook gingen over op nieuwe helmen. Hoewel Zuilen een volledig zelfstandig korps was, deden we de aanschaf van materieel en middelen samen met de grote broer Utrecht.
We gingen over van de traditionele zwarte helm met de bekende koperen kam naar een nieuwe dräger-helm.

Eindelijk van die bouwhelm af!!

Het werden de zogenaamde Calimero-helmen. Deze helmen waren een ramp om te dragen. Doordat ze vrij groot waren en los op je hoofd lagen, bewoog de helm alle kanten uit. Als je bukte zakte hij voor je ogen. Bij het hardlopen draaide hij alle kanten uit. En ze boden onvoldoende bescherming zoals op de foto te zien was.

De nekflappen werden traditioneel naar achter bij elkaar gebonden. Geen idee waarom maar je deed gewoon mee. En zoals je op de foto kan zien bood het geen enkele bescherming tegen hittestraling. Bij hitte wende je gewoon de hoofd af. Nu niet meer voor te stellen!

Arbeidshygiëne

We droegen in die tijd wollen overalls. Ook de nekflap was van wol. Met de regelmatige binnenbranden in die tijd, was dit in een mum van tijd smerig.
Arbeidshygiëne: nooit van gehoord. Pak uit, en in je auto leggen, daar waar het gezin ook in werd vervoerd en bij de volgende inzet of oefening was je weer zwart. Niet van de inzet maar van je pak wat nog vies was. Je auto stonk een uur in de wind, maar dat was stoer, iedereen kon tenslotte ruiken dat je een vette fik had gehad.

Waarom lagen de pakken in je eigen auto? De beroeps wilden niet dat wij een kledingrek hadden, we deelden de kazerne. En je kon je bij je auto omkleden of je gooide alles direct op de TS en zocht daar wel uit wat van wie was. Dit om te voorkomen dat een ander je voor was. Kwam je op de fiets of lopend, dan sleepte je je hele hebben en houwen mee.

Gaat tegenwoordig een stuk beheerster tijdens de uitruk en je pak wordt bij de brand al ingenomen om gewassen te worden.