Het mooie van het brandweerwerk is dat je bij de meest vreemde situaties geroepen kan worden. Als mensen geen oplossing meer weten voor problemen waar ze tegenaan lopen, wordt vaak de brandweer gebeld. Door hun pragmatische kijk op situaties komt er meestal een oplossing. Eén van de gekste meldingen was die van een kat in een glasbak.
Het was in de tijd dat de alarmering nog werd gedaan door gesproken tekst door de pager. Het voordeel daarvan was dat je direct kon horen wat er aan de hand was. De centralist kon specifieke informatie meegeven en terwijl je uit je bed stapt en je aankleedt, hoor je de melding. Groot voordeel was ook dat je door de emotie in de stem van de centralist al kon horen hoe serieus de melding was. Nu moet je met je slaperige ogen de kleine letters op je pager lezen waar je alleen leest: hulpverlening, brand, OMS of iets dergelijks. Je begint met een grotere blinde vlek.
In dit geval klonk het door de pager: “Prio 2, hulpverlening, kat in een glasbak, alarmering brandweer Zuilen”. Terwijl ik mij aankleed dacht ik “Wat is dit nu weer?”. Ik had zo’n grote gele stalen bovengrondse glasbak in gedachten. De ondergrondse glasbakken waren nog in opkomst.
Onderweg naar de kazerne begint je beeldvorming en je plan van aanpak. Ik dacht al aan een kraan om de bak op te tillen, maar wat doe je met het glas op de grond. Of een gat snijden in de wand, maar overleeft de kat dat wel, etc.
Bij aankomst op het Zwanenvechtplein werden we opgewacht door een taxichauffeur. Hij stond bij een ondergrondse container waaruit duidelijk het gemiauw van een kat kwam. “Tja, en dan? Hoe komen we daarbij”. “Eerst maar eens de dierenambu erbij laten komen. Want stel dat we de kat te pakken krijgen, moeten we het wel ergens laten”. Tijdens het wachten op de dierenambu een plan bedacht. Wat bleek: In het bovengrondse deel waar het hijsmechanisme zit en het inwerpgat zit aan de achterzijde een deurtje. Dat wisten we van de papier- en vuilcontainers. Dat deurtje gebruikten we altijd om een slang doorheen te doen om te blussen.
Dat deurtje bleek groot genoeg om onze kleinste collega door naar beneden te sturen. Met de inmiddels aangekomen dierenambulance het plan besproken en zo gezegd zo gedaan. Een probleem: Een kat in het nauw maakt rare sprongen. Dus hoe beschermen we de collega tegen deze kat in het nauw. “Eigen veiligheid staat altijd voorop”. Ons pak en onze handschoenen beschermen ons lijf voldoende maar je gezicht niet. Onze toenmalige ademluchtmaskers gaven de mogelijkheid om zonder aangesloten te zijn toch makkelijk door te ademen. Dus een masker opgezet en daarmee was hij helemaal bedekt en kon de kat hem niet rechtstreeks bijten en krabben.
Door het deurtje aan de achterzijde is mijn collega naar beneden gegaan. De dierenambu zou de kooi voor dat gat houden. Onder onze voeten hoorden we een hoop kabaal, krijsen van de kat en het schelden van mijn collega. Máár hij had hem! Een kleine kitten van een paar maanden oud werd in de kooi gedaan van de dierenambu. Volledig onder de snijwonden en zeer angstig. Missie geslaagd!
Bizar dat mensen dit doen. Dit beestje kan naar mijn idee niet zelf in het inwerpgat zijn gevallen. Maar het is gered en daar gaat het om.
“Denk aan je eigen veiligheid” Is een kapstokopmerking wat bevelvoerders altijd zeggen tegen hun manschappen. Specificeer dat en maak het concreet. Wat bedoel je ermee en wat kan jij als bevelvoerder eraan bijdragen.
