Nadat ik een maand eerder mijn eerste uitruk als bevelvoerder had gehad wat gelijk een stevige beknelling bleek te zijn, was mij tweede inzet ook een die je niet vaak meemaakt. We kregen alarm voor rook in een slaapkamer, prio 2.
Een van de vrijwilligers woont in de betreffende straat en besloot in plaats van naar de kazerne te komen, alvast de bewoners van het pand, betrof een portiekflat, te gaan waarschuwen omdat zij mogelijk uit het gebouw moesten. Hij is op alle deuren gaan bonzen zodat de bewoners wakker zouden worden, zo ook bij het brandadres.
Inmiddels had ik mij in gemeld en besloot om toch met een prio 1 te gaan rijden. Leuk detail was dat mijn vader chauffeur was. Ik heb ook de ladder van Schepenbuurt meegevraagd omdat het een portiekflat betrof. Eventueel als tweede vluchtweg of aanvalsweg. Bij het inrijden van de straat zag ik nog wat vuurverschijnselen achter het raam, de ladder was even daarvoor al aangekomen. Ik besloot om op basis van wat ik zag middelbrand te maken. Mijn inzet strategie was: de aanvalsploeg via het trappenhuis de woning in en de waterploeg via de ladderwagen naar het balkon, de slaapkamer grenst aan het balkon. Dus tweezijdig ingezet.
De aanvalsploeg probeerde de voordeur te forceren omdat er (in eerste instantie) niet werd gereageerd op kloppen en roepen. Tot! Plotseling de voordeur openzwaaide en de bewoner met een sabel insloeg op de aanvalsploeg, ik kwam net de hoek om in het trappenhuis. Edward Intres † werd vol op zijn arm geraakt, gelukkig met de botte kant van het sabel. De bewoner herstelde zijn reactie direct toe hij zag dat het de brandweer was. Hij dacht namelijk dat er inbrekers voor de deur stonden. Enkele minuten daarvoor was er ook al op de deur gebonsd. Hij en zijn vrouw hadden niet in de gaten dat de slaapkamer van hun zoon dik onder de rook stond en er brand was. Ik heb de bewoners opgevangen, die nadat ik hen had uitgelegd wat er aan de hand was, erg geschrokken waren, aan de politie overgedragen.
Eenmaal in de slaapkamer, waar zowel de aanvals- als de waterploeg inmiddels elkaar tegen waren gekomen, duurde het vrij lang om het slachtoffer mee naar buiten te krijgen. Door de brandwonden was hij moeilijk beet te houden en te vervoeren. Hij is uiteindelijk naar Beverwijk gegaan en we hebben nooit gehoord hoe het met hem is afgelopen.
In overleg met de politie hebben we geen aangifte gedaan tegen de bewoner, zijn reactie was direct nadat hij zag dat het de brandweer was, niet meer agressief en hij had wel wat anders aan zijn hoofd gezien het letsel van zijn zoon.
Edward had een flinke zwelling op zijn arm maar hoefde niet behandeld te worden.
